J.A. Baker (1926-1987) had na zijn middelbareschooltijd talloze baantjes, van houthakker tot bibliotheekmedewerker in het British Museum. Geen van die baantjes was een groot succes. In 1965 stopte hij met werken en leverde zich over aan de obsessie die hij al tien jaar had - de slechtvalk.

'Waar hij deze winter ook heen gaat, ik zal hem volgen. Ik zal de vrees en de opwinding en de verveling van dit jagersleven delen. Ik zal hem volgen tot mijn silhouet van menselijk roofdier niet langer de geschudde, kleurige caleidoscoop  in de diepe kuil van zijn schitterend oog in angst verduistert. Mijn heidens hoofd zal gelouterd worden, ondergedompeld in ditwinterse land.'

J.A. Baker trok eropuit om het doen en laten van een paar slechtvalken te volgen op de moerasgronden van Oost-Engeland. Hij volgt de vogels bijna dwangmatig, hij bekijkt ze in de lucht en op het land, op jacht naar hun prooi, bij het lugubere bedrijf van het doden, bij het eten en het rusten. En dan, tijdens zijn heimelijke speurwerk, verdwijnt geleidelijk zijn eigen geest, om plaats te maken voor de vreemde en genadeloze geest van de valk.