In Rentmeester van Nature rekent Frank Saris af met een al te rooskleurig beeld van de manier waarop de wereld van de Nederlandse natuurbescherming op de Tweede wereldoorlog reageerde. In dit portret van Van Tienhoven – een van de eerste voorzitters van de Vereniging Natuurmonumenten – laat de auteur zien dat naast mensen als Heimans en Thijsse Van Tienhoven een cruciale rol speelde in het beschermen van Nederlands belangrijkste natuurgebieden. De ontplooiing van deze ‘nieuwe rijke’ liep parallel met belangrijke ontwikkelingen binnen de natuurbescherming enerzijds en het (aristocratisch) al dan niet zelf verworven landgoederenbezit anderzijds. De natuurbeschermingselite koos onder leiding van Van Tienhoven lange tijd voor een weg via de hoogste gezagsdragers, ten voordele van het eigen grootgrondbezit. De Tweede Wereldoorlog vormde voor hem een hoogtepunt, een succesverhaal. De gevolgde strategie veranderde in de bezettingstijd niet wezenlijk; de machtspositie van de gesprekspartners wel, en daarmee de uitkomst. Van Tienhoven zat midden in de oorlog op het toppunt van zijn invloed en macht, iets dat hijzelf steeds nastreefde en dat hij met steun en in de geest van de bezetter sneller vorm heeft gegeven.
Frank Saris was tot 2011 directeur van Sovon Vogelonderzoek.